Werken op basis van wetenschap

“We doen niks op onderbuikgevoel”, vertelt directeur Mirjam Gevers van de afdeling Monitoring, Wetenschap & Advies. “Ons pedagogisch beleid is gebaseerd op recente wetenschappelijke inzichten en jarenlange ervaring. We werken nauw samen met universiteiten en hbo’s, zodat we de kinderen nóg betere kwaliteit kunnen bieden.” Niet alleen wij, maar ook de kinderen, ouders en medewerkers van andere grote en kleine kinderopvangorganisaties profiteren hiervan, want we delen de nieuwe inzichten uit de onderzoeken ook met anderen. Zo leveren we samen een bijdrage aan de verdere ontwikkeling van de kinderopvangsector. Behalve Mirjam maken ook Sanne de Vet en Inge Smit deel uit van het team. “Wij onderhouden contact met kennisinstituten, die onderzoek willen doen op het gebied van de kinderopvang”, legt Inge uit. “En wij benaderen ook ouders of collega’s of zij mee willen werken.” Jaarlijks werkt Partou mee aan drie tot vijf onderzoeken, afhankelijk van de looptijd. “De insteek is dat het voor ons wel toepasbare informatie oplevert, zodat de pedagogisch medewerkers hun werk nog beter kunnen doen”, voegt Sanne daaraan toe. “En de onderzoeken moeten niet te belastend zijn voor de medewerkers.” Hieronder vertellen ze over een paar mooie voorbeelden.

Zindelijkheid

De gemiddelde leeftijd waarop kinderen zindelijk worden is de afgelopen decennia verschoven: van gemiddeld twaalf maanden naar drie jaar. “Dit komt bijvoorbeeld door de moderne luiers, die ervoor zorgen dat kinderen minder snel voelen dat ze een volle luier hebben”, legt Sanne uit.

Het later zindelijk worden blijkt nadelige gevolgen te kunnen hebben voor de kinderen, ouders én voor pedagogisch medewerkers. “Het risico op infecties neemt toe als kinderen te lang in een luier blijven lopen”, aldus Sanne. “Bovendien betekent het over het algemeen méér werk voor pedagogisch medewerkers. En wegwerpluiers zijn ook erg belastend voor het milieu.”

In de regio Den Haag-Leiden doen we daarom een test met de app De Pot Op, die zindelijkheid bij kinderen op jongere leeftijd probeert te bevorderen. Een groep ouders werkt mee aan de pilot en deelt hun ervaringen via een vragenlijst. En de pm’ers van deze locaties volgen een training waar zij praktische handvatten krijgen om de kinderen beter te begeleiden. We zijn benieuwd naar de resultaten!

Inrichting & spelmateriaal

Verschillende groepen in de regio’s Amsterdam en Oost die voorschoolse educatie (VE) aanbieden, hebben meegedaan aan een pilot over het verbeteren van de inrichting van de peutergroepen. Van tevoren kwam een VE-coach langs om te observeren en daarna gingen pedagogisch medewerkers aan de slag met het herinrichten van hun groep.

“Het gaat bijvoorbeeld om het veranderen van de plekken waar de spelmaterialen liggen, zodat de kinderen er zelf beter bij kunnen”, legt Sanne uit. In dit onderzoek is ook gekeken of de materialen en boekjes voldoende diversiteit laten zien.” Het gaat dan bijvoorbeeld om boekjes over kinderen met verschillende culturele achtergronden of kinderen met een beperking.

Na vier weken kwam een andere coach kijken of de kwaliteit van de inrichting verbeterd was. De deelnemende pm’ers waren heel positief over deze pilot.

Lastig gedrag op de bso

Het is voor pedagogisch medewerkers niet altijd makkelijk om positief te reageren op opstandig of uitdagend gedrag van kinderen op de bso. Een student Pedagogische Wetenschappen van de Universiteit Leiden heeft voor haar afstudeerstage onderzocht hoe pedagogisch medewerkers dit gedrag beleven en hoe zij daar beter mee om kunnen gaan.

In samenspraak met Inge heeft de student een vragenlijst uitgezet onder bso-medewerkers van Partou. Ruim tweehonderd medewerkers reageerden op de oproep om de lijst in te vullen, een “mooie respons”, volgens Inge. De lijst bevatte onder andere vragen over de ervaringen van pedagogisch medewerkers met dit gedrag. Verder onderzoeken we welke factoren het lastig maken om daarmee om te gaan en welk effect dat heeft op hun werkbeleving. “Het gaat dan niet alleen om de vraag hoe je zelf op zo’n moment handelt, maar ook hoe je in dit soort situaties het beste met de ouders het gesprek aan kan gaan.”