Gedicht: Werken in de kinderopvang

Een nieuwe week breekt aan,
maandagochtend, tijd om naar het werk te gaan.
Maar je weet het al, deze dag wordt anders dan normaal,
want er heerst in de wereld een verschrikkelijk kwaal.

Je opent de deuren op de kinderdagopvang,
het lijkt een normale dag waar je kinderen met liefde ontvangt.
Je eerste collega komt binnen en zegt goedemorgen,
het lijkt zo normaal, maar je hoort de zorgen.

Welke kinderen zouden er vandaag komen,
de opvang is van vele ouders ontnomen.
Officieel zijn we natuurlijk niet open,
maar uiteindelijk zien we toch een ouder binnen lopen.

Een ouder met een vitale functie die echt de opvang nodig heeft,
ze komt binnen met een kind dat aan haar been kleeft.
Want normaal zijn er kindjes en nu ziet hij er geen,
dus hij kijkt nog eens goed om zich heen.
Gelukkig, zijn eigen juf is er wel,
en rustig zwaait hij zijn moeder vaarwel.

Verder komt er niemand anders meer binnen,
dus de dag kan gaan beginnen.
Zo normaal mogelijk gaat voor hem de dag gewoon door,
het is ook echt een gezellige kletsmajoor.

Geen zorgen bij hem en dat is mooi om te zien.
En zo vergeten we alles om ons heen voor een minuut of tien.
We maken schoon en bereiden thema’s voor,
want ook al zijn we dicht, we gaan gewoon door.

Alles is nu even anders, maar dat laten we aan de kinderen niet zien,
want de wereld is mooi ook al is dat nu voor ons maar een minuut of tien.

Wees sterk lieve collega’s. We komen hier wel uit. ❤️

Bron: Onze Partou-Topper: Ahlam Boarbi